Inspiratie opdoen bij de oosterburen

AWVN organiseerde vorige week voor de vijfde keer een inspiratiereis voor vertegenwoordigers van de polder en HR-managers van grote bedrijven. Bestemming? Berlijn! Wat kunnen wij van onze ‘grote broer’ leren op het gebied van werk en werkgeven? Voor AWVN-directeur Raymond Puts was het de eerste keer dat hij meeging. Hoe hij geïnspireerd is geraakt, leest u in dit blog.

Op dinsdag 2 november druppelen om half zes ’s avonds de 25 deelnemers van alweer de vijfde AWVN-inspiratiereis vertrekhal 2 van Schiphol binnen. Iedereen is opgetogen over wat ons te wachten staat in Berlijn. Her en der worden wat ‘boksen en ellenbogen’ uitgedeeld ter kennismaking; er zijn dit jaar maar liefst zeventien debutanten mee. Ik zie een prachtige mix van AWVN-leden bij elkaar, van de financiële sector en de voedingsmiddelenindustrie tot de SER en het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW).

Drie keer is de geplande reis verzet door corona en, toeval of niet, vlak voor ons vertrek is er wederom een persconferentie. Onder de deelnemers is Mark Roscam Abbing, programmadirecteur-generaal Samenleving en Covid-19 bij SZW. We hoeven dus niets te missen. Integendeel, op woensdagmiddag geeft hij ons een kijkje achter de Haagse ‘coronaschermen’.

Er staat ons een vol en rijk programma te wachten, samengesteld door Bianca Verdegaal en Joyce Schaeffer van AWVN. Traditioneel starten we bij de ambassade, waar de ambassadeur, de gezant economische zaken en NOS-correspondent Wouter Zwart ook de andere kant van Duitsland en Berlijn laten zien.

Natuurlijk kennen we Duitsland als de economische grootmacht, maar veel minder bekend is dat een kwart van de beroepsbevolking rond het minimumloon verdient en een pensioen niet vanzelfsprekend is. Of dat de digitalisering achterblijft, een DigiD er niet bestaat en je zonder contant geld op een reis door Duitsland niet ver komt. Een andere kant die tijdens deze inspiratiereis wordt bevestigd.

De middag en de volgende dag staan in het teken van bezoeken aan Duitse multinationals als Continental en Mercedes-Benz. Meer nog dan uit het macrobeeld is opgetekend, wordt duidelijk dat Duitsland een enorme transitie te maken heeft. De bakermat van de maakindustrie moet radicaal om. De bekende Duitse hiërarchie in combinatie met een laagopgeleide beroepsbevolking maakt dit tot een enorme opgave.

Het einde van de middag zouden we op de fiets stappen om klimaatvriendelijk Berlijn te verkennen. De aangekondigde Dauerregen houdt helaas woord. Gewapend met poncho en paraplu verkennen we te voet Prenzlauer Berg, waar ons hotel ligt. De nu hippe wijk lag voorheen in Oost-Berlijn, waarvan de sporen en historie nog steeds zichtbaar zijn.

We sluiten onze trip af op een minstens zo iconische plek, het voormalige Staatsratsgebäude (Gebouw van de Staatsraad) waar Erich Honecker zijn kantoor hield. Hier is nu ESMT gevestigd, een business school waar we de masterclass Building trust networks in times of virtual work bijwonen. Wat we leren? Dat vertrouwen ontstaat door hulp te vragen én te krijgen.

Voordat we moe, maar zeer voldaan het vliegtuig instappen, krijgen we nog uitleg over het beroemde en misschien wel beruchte verleden van het vliegveld, dat net open is, maar al bijna tien jaar bestaat. Laten we hopen dat Lelystad niet eenzelfde lot te wachten staat.

Na dit vierdaagse bezoek aan onze oosterburen neem ik veel ‘extra bagage’ mee naar huis. Er zijn nieuwe relaties gelegd. Een leven lang leren heeft nieuwe impulsen gekregen. Maar ik ben er ook achter gekomen dat Nederland, in vergelijking met onze grote broer, op best wat terreinen vooroploopt. Niet voor niets was de titel van onze reis Wir schaffen das. En dat is ruimschoots gelukt.