Lees hier meer over het thema ‘werken met een psychische kwetsbaarheid’ »
Bij technisch ingenieursbureau Bilfinger Tebodin werken ongeveer 700 mensen in Nederland. De afdeling van lead engineer Bart Ligthart houdt zich bezig met de grond-, weg- en waterbouw in de openbare ruimte en telt vijf mannen en een vrouw.
Eén van de teamleden is Jeroen van der Voort. Hij werkt er sinds 2018, heeft het prima naar zijn zin en zit lekker in zijn vel. Dat is in 2014 heel anders.
Een lange weg
In die tijd ziet Jeroen het leven niet meer zitten. Verschillende problemen groeien hem boven het hoofd en hij ziet geen uitweg meer. Van jongs af aan worstelt Jeroen met een minderwaardigheidsgevoel en kan hij niet goed voor zichzelf opkomen en grenzen stellen. Hij raakt volledig burn-out, kan niet meer slapen en verwaarloost zichzelf. Uiteindelijk wordt hij opgenomen in het ziekenhuis en begint de lange weg naar herstel. Na een paar jaar hard werken aan zichzelf, wil hij graag zijn vakgebied weer in en zoekt hij samen met zijn jobcoach naar een baan.
Vertrouwen
Bart heeft op dat moment een vacature voor een technisch tekenaar. Een detacheringsbureau benadert hem met de vraag of een werknemer met een psychische kwetsbaarheid en een afstand tot de arbeidsmarkt eventueel in zijn team zou passen. “Ik voelde er wel wat voor en heb toen intern wat gesprekken gevoerd. Daarna hebben we Jeroen gevraagd of hij een dagje wilde meedraaien om te kijken of we een klik hadden. Na die dag hadden we voldoende vertrouwen het traject in gang te zetten.”
Het pakt goed uit, Jeroen past binnen de afdeling en levert prima werk af. In overleg beginnen ze met drie dagen per week en bouwen ze het aantal uren langzaam op.
Afspraken over belastbaarheid
Bart vertelt dat hij van tevoren duidelijke afspraken heeft gemaakt met Jeroens coach. Afspraken over de mate van belastbaarheid of wat te doen als het onverhoopt de verkeerde kant opgaat. Omdat Jeroen de neiging heeft alles té goed te willen doen, spreken ze ook af dat de laptop op kantoor blijft. Het helpt Jeroen zijn grenzen te bewaken en de scheiding tussen werk en privé intact te houden. Na een jaar krijgt Jeroen een vast contract voor vier dagen per week.
Ondanks het feit dat Bart nog geen ervaring heeft met inclusief leidinggeven gaat het goed. Het voelt voor hem een beetje hetzelfde als het begeleiden van stagiairs, waar hij wel ervaring mee heeft. “Ik ben er niet heel bewust mee bezig dat ik Jeroen voorzichtiger aanpak dan de rest, alhoewel ik er stiekem wel een beetje op let. Ik wil hem niet anders behandelen dan de rest, dat hebben we nooit gedaan en dat gaan we wat mij betreft ook niet doen. Dat lijkt me gewoon het beste.”
Werk en privé in balans
Gelukkig voor Bart en Jeroen is er voor hen nog niet zo veel veranderd in corona tijd. Omdat het grootste gedeelte van het pand leegstaat, is er genoeg ruimte om voldoende afstand te houden en komen de afdelingsmedewerkers vooralsnog gewoon naar kantoor. Voor Jeroen is het gunstig dat de scheiding tussen werk en thuis zo intact blijft. Minder gunstig is de gesloten kantine, want de vrijdagse kroket wordt node gemist. Jeroen vindt echter een oplossing en neemt tegenwoordig op vrijdag de airfryer mee naar kantoor voor een broodje kroket in coronatijd. En dat wordt door de collega’s zeer gewaardeerd.
Geen afstand meer
Buiten de afdeling is niet bekend dat Jeroen zijn carrière binnen Tebodin gestart is met een afstand tot de arbeidsmarkt. Toch wil Jeroen graag zijn verhaal vertellen, om te laten zien dat een psychische kwetsbaarheid normaal functioneren niet in de weg hoeft te staan. Hopelijk inspireert dit ook andere werkgevers. Bart geeft aan dat die afstand wat hem betreft nu niet meer bestaat en dat geeft hem een voldaan gevoel.
Intrinsiek gemotiveerd
“In veel gevallen zegt men in het algemeen ‘bij twijfel niet doen’. In dit geval zou ik zeggen, bij twijfel wél doen. Geef het een kans. Met een vangnet als een no-riskpolis of een detacheringsbureau heb je als bedrijf heel weinig te verliezen en veel te winnen. Al is het maar het gevoel dat je iets goeds hebt gedaan. Financieel hoeft het helemaal niet verkeerd uit te pakken. Uiteindelijk denk ik dat iedereen zich graag nuttig wil voelen. Er moet wel een intrinsieke motivatie zijn. Als werken als een verplichting voelt, lijkt het me een minder haalbare kaart. Jeroen wilde heel graag, dat was overduidelijk, en dan werkt het ook.”
Meer dan alleen voldoening
Voor Jeroen betekent het veel meer dan alleen een voldaan gevoel: “Voor mij is er licht aan het einde van de tunnel gekomen. Na zo lang thuiszitten en niet meedoen met de samenleving heb je geen uitdagingen meer. De dagen lijken allemaal op elkaar en er komt steeds minder uit je handen. Nu heb ik weer structuur. En als ik niet werk, dan heb ik lekker vrij. Ik doe weer mee, ik draag mijn steentje bij en dat voelt goed. Nu durf ik aan te geven als het me te veel wordt of als ik iets niet snap. Het geeft voldoening en tevredenheid, op deze manier werk ik lekker door tot aan mijn pensioen.
Tekst en fotografie: Paula Zimmerman
