Werkgevers & verkiezingen | Picnic: een andere kijk op werk en inkomen

Nederland gaat op 22 november naar de stembus om een nieuwe vertegenwoordiging te kiezen voor de Tweede Kamer. Met ruim 20 partijen valt er veel te kiezen. Ook voor werkgevers. Wat zijn thema’s die zij belangrijk vinden? Tijdens de verkiezingscampagne laten we verschillende werkgevers aan het woord. Deze keer: Toon Borren, verantwoordelijk voor personeelszaken bij boodschappenbezorger Picnic.

Picnic: ‘Laten we op een andere manier kijken naar werk en inkomen’

Wat zijn deze verkiezingen voor u de belangrijkste thema’s?

“Alles rond werk en inkomen. De Nederlandse arbeidsmarkt kent veel tegenstrijdigheden. Zo zuchten we onder personeelstekorten, maar loont meer uren werken onvoldoende. Daarnaast hebben we het vaste contract dat veel bescherming en zekerheid biedt, maar voorbijgaat aan de mensen die deze zaken het meeste nodig hebben. Verder zien we een arbeidsmarkt met banen die sneller veranderen dan ooit. Desondanks komt het omscholen van personeel voor deze banen nauwelijks van de grond. Er is dus voldoende werk aan de winkel.”

Wat verwacht u op dit gebied van de politiek?
“Ik hoop op durf en lef om deze uitdagingen echt te lijf te gaan. In een goed functionerende arbeidsmarkt schuilt een grote kans om onze welvaart op peil te houden of te vergroten.”

Om het concreet te maken: welk voorstel ziet u graag terug in het volgende regeerakkoord?

“Als ik minister was zou ik de wet op het algemeen verbindend verklaren van cao’s verbeteren. Elke cao is anders qua opzet en inhoud. Daardoor ontstaat een diffuus en complex stelsel dat de Nederlandse economie in de weg zit. Zeker in deze tijd van branchevervaging en waar innovatieve bedrijven sectorgrenzen doorkruisen. Cao’s moeten wat mij betreft langs de lat van een model-cao worden gelegd. Een eenduidig format met een select aantal beloningselementen. Leesbaar en begrijpelijk voor de mensen om wie het gaat. Dat deel kan dan algemeen verbindend worden verklaard. Aanvullende regelingen kunnen na overleg met de bonden per sector of bedrijf uitgewerkt worden.”

Zijn er verder nog zaken die u wilt aanstippen?

“In dezelfde adem zou ik meteen het probleem van gebrekkige representativiteit aanpakken. Volgens de wet AVV moeten werkgevers bij onderhandelingen minimaal 55 procent van de medewerkers binnen een sector vertegenwoordigen. Zouden vakbonden dan ook niet minimaal 55 procent van diezelfde groep medewerkers moeten vertegenwoordigen? Of dat ze in ieder geval ook niet-leden de kans moeten geven om mee te denken? Daar mogen we best over nadenken.”

Wat u als werkgever moet weten over de Tweede Kamerverkiezingen

AWVN zet alle belangrijke zaken voor u op een rij op onze verkiezingspagina

Bekijk de pagina

Welk voorstel zou u linea recta naar de prullenbak verwijzen?

“De voorgestelde verlenging van de onderbrekingstermijn tussen tijdelijke contracten naar vijf jaar. Ik begrijp dat draaideurconstructies onwenselijk zijn, maar waarom vijf jaar? Waarom niet eerst één of twee jaar? Ook vraag ik me af of er enig bewijs is dat dit daadwerkelijk tot meer vaste contracten gaat leiden. Of gaat het juist mensen in werkloosheid duwen? Ik heb vooralsnog geen data kunnen vinden die overtuigend laten zien dat dit voorstel opweegt tegen de extra administratie waar bedrijven mee worden opgezadeld. Daarnaast schrapt het kabinet de mogelijkheid om in cao’s af te wijken van de ketenbepaling. Zo hebben we in de e-commerce cao bijvoorbeeld staan dat we vier contracten in twee jaar hanteren. Ik zie niet in waarom zulke afwijkingen niet meer mogelijk zouden kunnen zijn.”

Welk huiswerk zou u het aankomend kabinet mee willen geven?

“Dit jaar kondigde het kabinet een pakket maatregelen aan voor meer evenwicht op de arbeidsmarkt. Vooropgesteld, het is ongelofelijk lastig om generieke regelingen te bedenken voor zo’n divers palet aan werkenden. Ook de intenties zijn goed. Echter, het pakket aan arbeidsmarktmaatregelen is nog steeds beredeneerd vanuit ‘de vaste baan voor het leven’ en de daaraan gekoppelde regelingen voor sociale zekerheid. Het geeft beperkt tot geen antwoord op grote uitdagingen rondom bestaanszekerheid, personeelstekorten, stagnerende arbeidsproductiviteit, werk dat moet lonen en omscholing. Ik hoop op een benadering die draait om werk- en inkomenszekerheid in plaats van baanzekerheid.”

Kan het volgens u ook anders?

“Laatst was ik met de inspiratiereis van AWVN in Denemarken en daar hoor je niemand over flexibele contracten en zzp’ers, want iedere vorm van werk heeft min of meer dezelfde wendbaarheid en zekerheid. Werkgevers- en werknemersorganisaties presenteerden samen met trots hun ‘flexicurity’ model waarin wendbaarheid en zekerheid samengaan. Daar hebben ze het in de jaren negentig radicaal over een andere boeg gegooid. In Nederland moeten we ook werken aan een concrete invulling van hoe het domein van werk en inkomen er over tien jaar uit zou moeten zien. Goed arbeidsmarktbeleid vergt samenhang met scholing, fiscaliteit en regelingen rondom bestaanszekerheid.”