Voor de eerste keer is een arbeidsovereenkomst ontbonden op de i-grond (de cumulatiegrond). De i-grond is sinds 1 januari 2020, met de inwerkingtreding van de Wet arbeid in balans (Wab), in het arbeidsrecht opgenomen. Eerdere verzoeken om ontbinding van een arbeidsovereenkomst op de i-grond, waren tot nu toe steeds afgewezen.
In de betreffende casus (Rechtbank Midden-Nederland, 6 juli 2020, uitspraak) draaide het om een ‘strategic accountmanager’, tevens MT-lid, die in 2016 en 2018 slechte functioneringsbeoordelingen (‘low performance or developing’) had gekregen. De accountmanager had laten weten het daar niet mee eens te zijn.
De werkgever hoopte vanaf voorjaar 2019 met verschillende ‘personal development plans’ de prestaties van de werknemer te verbeteren, maar die vond de verwachtingen die daarin stonden niet erg realistisch. Over 2019 kreeg de werknemer zelfs de laagst mogelijke score (‘unacceptable performance’) als beoordeling. Begin februari 2020 werd de werknemer vrijgesteld van werk, nadat mediation tot niets had geleid.
De werkgever verzocht de kantonrechter vervolgens de arbeidsovereenkomst te ontbinden: primair wegens disfunctioneren (d-grond) dan wel een verstoorde arbeidsverhouding (g-grond), subsidiair op grond van een combinatie hiervan (i-grond).
De rechtbank oordeelde dat er voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens disfunctioneren niet voldoende reden was, en dat wat de betreft de verstoorde arbeidsverhouding er sprake was van een bijna voldragen ontslaggrond. De i-grond – cumulatie van beide (dus elk afzonderlijk niet voldragen) ontslaggronden – volstond volgens de rechtbank wel om tot ontbinding over te gaan. De rechter vond voorts dat de werkgever het verbetertraject beter had moeten aanpakken. Die maakte daarom gebruik van zijn wettelijke bevoegdheid een extra vergoeding aan de werknemer toe te kennen van 50% van de voor de werknemer geldende transitievergoeding.
