Onderhandelaars aan de cao-tafels komen er steeds vaker niet uit. Door de starre en vaak te hoge loonwensen van vakbonden neemt het aantal eindboden in cao-onderhandelingen toe. Het poldermodel dreigt daardoor vast te lopen, met nadelige gevolgen voor de concurrentiekracht van Nederland. Om dit te voorkomen roept AWVN de vakbonden op verantwoordelijkheid te nemen. ‘We vragen niet om loonmatiging, maar om een constructieve opstelling.’
Werkgevers waarschuwen voor ‘torenhoge’ salariseisen personeel: ‘Bij veel bedrijven is de koek op’
Werknemers stellen veel te hoge salariseisen en dat is schadelijk voor de economie, dat stelde AWVN afgelopen zaterdag in de Telegraaf. Het interview met AWVN-directeur Guido van Woerkom is hier terug te lezen.
De afgelopen jaren zijn de arbeidsverhoudingen in Nederland ernstig verslechterd. Het bewijs hiervoor is het aantal eindboden en cao-conflicten. De voormalige voorzitter van de FNV beschouwde het grote aantal stakingen onder zijn voorzitterschap als een verdienste. De gevolgen op lange termijn kunnen echter rampzalig zijn. Nederland is immers zijn status als ‘eiland van arbeidsrust’ aan het verliezen. Dit zal negatieve effecten hebben op investeringsbeslissingen van bedrijven en daarmee op de concurrentiekracht van Nederland.
Aandeel eindboden neemt toe
Concurrentiekracht onder druk
In de industrie zien we al duidelijk dat de concurrentiekracht van Nederland onder druk staat. De kosten nemen toe, terwijl de winsten niet evenredig meestijgen. Bij veel bedrijven is de rek eruit. De snel stijgende loonkosten zijn een onderdeel van het probleem. Onder het motto ‘de loonstijging is achtergebleven’, navigeren de vakbonden bij het formuleren van de loonwens op vaste percentages.
Bij die loonwensen wordt geen rekening gehouden met de situatie van het desbetreffende bedrijf of de branche. En daar zit een groot probleem. Werkgevers komen daardoor tegenover eisen te staan die niet passen bij de situatie waarin zij zich bevinden.
Bedrijven worden hierdoor verzwakt. En dat is een slechte zaak voor zowel werkgevers als werknemers. Niet alleen winsten, maar ook de loonruimte en soms zelfs banen komen onder druk te staan. Zo werden er in 2025 al ruim 2.000 banen geschrapt in Nederland vanwege bedrijfssluitingen. Bij een bedrijfssluiting reageren de vakbonden vaak ‘volledig verrast’. Dat geeft aan dat zij niet goed op de hoogte waren en geen vragen stelden over de situatie van het desbetreffende bedrijf.
Arbeidsproductiviteit is de oplossing
Om de concurrentiepositie van Nederland te verbeteren, is snel actie nodig. De eerste stap is het herstellen van de arbeidsverhoudingen tussen vakbonden en werkgevers. Dat begint met een levendig poldermodel, waarin partijen zich constructief opstellen en zich goed verdiepen in de positie en gezondheid van de bedrijven waar onderhandelingen plaatsvinden. En waarin we actief meedenken over de toekomst van onze economie.
AWVN gelooft dat arbeidsproductiviteit het kernwoord is bij het vinden van oplossingen. Die moet omhoog als we internationaal willen meekomen. We vragen de vakbonden daarom mee te denken over hoe we de arbeidsproductiviteit in bedrijven en branches kunnen verbeteren. Alleen dan kan er ruimte ontstaan voor toekomstige loonsverhogingen.
