Wie denkt dat de cao in beton gegoten is, vergist zich. Beleidsadviseur Laurens Harteveld vergelijkt de cao liever met een ijsje: de cao is het hoorntje, het kader, waarbinnen ruimte is voor individuele smaken en voorkeuren. Daarover kunnen werkgevers en werknemers op de werkvloer aparte afspraken maken met elkaar. Dus: flexibiliteit in plaats van starheid.
De ideale cao-bepalingen schetsen een collectief kader (de spelregels) waarbinnen decentrale partijen (leidinggevende en medewerkers) maatwerk kunnen vormgeven. Een aansprekend voorbeeld is de cao Informatie, Communicatie en Kantoortechnologie (ICK). In die cao is een doelenuitkering afgesproken. Als de decentrale cao-partijen vooraf criteria vastleggen en deze criteria worden gehaald, dan bedraagt deze uitkering maximaal 3,4%. Ondernemingen die geen bedrijfsregeling overeenkomen voor de doelenuitkering hanteren een eindejaarsuitkering ter hoogte van 2,38%.
